امروزه اکثر بیمارستانها در کادر درمانی خود متخصصینی برای انجام انواع توانبخشی دارند. اغلب، این فعالیت‌ها شامل فیزیوتراپی (physical therapy)، کار درمانی (occupational therapy) و گفتار درمانی (speech therapy) می‌شوند. پزشکان متخصص توانبخشی حاضر در بیمارستانها، در انجام انواع توانبخشی، در روزها یا هفته‌های اول پس از بیماری بسیار قدرتمند و تاثیرگذار عمل می کنند، زیرا در جریان تمام امور مربوط به بیمار و مشکلات او هستند.
آن‌ها اغلب پس از عمل جراحی به اتاق بیمار می‌آیند و شرایط او را از نظر نیاز به توانبخشی ارزیابی می‌کنند و به بیمار در آمادگی برای شروع فرآیند توانبخشی کمک می‌نمایند. البته زمانی که پزشکان تشخیص دهند که بیمار نیازی به مراقبت‌های بیمارستانی ندارد، معمولا او را ترخیص و در صورت لزوم به یک مرکز توانبخشی اختصاصی اعزام می‌کنند.
از آنجایی که مراقبت‌های پزشکی این مراکز در سطح بیمارستانها نیست، بیماران در مقایسه با بیمارستانها، هزینه‌های درمانی کمتری را متحمل می‌شوند. بنابراین فرصتی برای بستری با مدت بیشتر و دریافت خدمات توانبخشی بیشتری را ایجاد می‌کنند.
مراکز توانبخشی متفاوت، در انواع توانبخشی تخصص دارند، به همین دلیل باید تخصص هر مرکز قبل از اقدام به بستری، بررسی شود. در یک مرکز توانبخشی بستری، بیمار به طور معمول با چند کلاس گروهی و انفرادی در روز، برنامه جدی و دقیقی را خواهد داشت و به دلیل با تجربه بودن درمانگران این مراکز، پیشرفت سریعی را در روند بهبودی خود تجربه می‌کنند. بیماران در طول روز به دلیل فضای ورزشی موجود، لباس ورزش مناسب که شامل تیشرت و شلوار ورزشی می‌باشد، به تن می‌کنند.
توانبخشی به معنای بازتوانی و بازگرداندن توانایی‌های یک فرد به حالت حداکثر استقلال اطلاق می‌گردد. در توانبخشی بر خلاف پزشکی هیچگونه دارویی تجویز نمی‌شود و روند بازیافتن تواناییها تدریجی است.
انواع توانبخشی
4 نوع اصلی توانبخشی عبارتند از گفتار درمانی، فیزیوتراپی، کار درمانی و توانبخش شناختی. هر نوع از توانبخشی برای کمک به بیمار در بهبودی کامل، اهداف بی‌نظیری را دنبال می‌کند، اما هدف نهایی همه آن‌ها کمک به بیمار برای بازگشت به یک سبک زندگی سالم و فعال است. بنابراین از درمان توانبخشی می‌توان برای درمان طیف وسیعی از آسیب ها و بیماری‌ها استفاده کرد.
کارشناس ارشد روانشناسی